Parodontologie

Wat is Parodontologie?

Parodontologie is de studie van het gespecialiseerde systeem van harde en zachte weefsels die uw tanden ondersteunen en op hun plaats in de kaak houden. Dit apparaat, bekend als het parodontium, heeft een aantal zeer belangrijke functies:

Het bevestigt de tanden stevig aan de kaken.
Het werkt als schokdemper tijdens het bijten en kauwen en helpt zo schade aan de tanden te voorkomen.
Het houdt de tanden in een stabiele positie binnen de kaken, zodat ze efficiënt en comfortabel samenwerken tijdens het kauwen.
Het Parodontium bestaat uit verschillende individuele structuren die samenwerken:
- De Alveole (Socket of tandkast): het benige zakje in het kaakbot waarin de tand zich bevindt.
- Het cement: een laag die de wortels van de tanden bedekt.
- Het Parodontale Ligament: een complexe opstelling van kleine vezels, tussen het wortelcement en het kaakbot, die de tand stevig op zijn plaats houdt.

Omdat de verschillende delen van het Parodontium zijn gemaakt van levend weefsel, kunnen ze zich in de loop van de tijd aanpassen aan veranderingen in onze mond, waardoor de kleine veranderingen in vorm en dikte de positie van de tanden stabiel houden.

In veel opzichten fungeert de mond als een spiegel van de algemene toestand van ons lichaam. Onze parodontale status kan ons vaak meer vertellen dan alleen wat er plaatselijk in ons tandvlees gebeurt. Hoewel Parodontitis altijd wordt veroorzaakt door de opeenhoping van tandplak op de tanden, kunnen ziekten die de rest van het lichaam aantasten – bekend als systemische ziekten – de ondersteunende structuren van de tanden verzwakken.

Het is ook bekend dat sommige ernstige aandoeningen zich in de mond manifesteren voordat ze in een ander deel van het lichaam zichtbaar zijn. Soms is een getrainde parodontoloog de eerste persoon die de tekenen van een algemene ziekte, zoals Diabetes of bloedaandoeningen, opmerkt bij het onderzoek van de mond van een patiënt.

Wat is Gingivitis?

Gingivitis is een aandoening die ontstaat als tandplak op de tanden, een ontsteking van de tandvleesrand veroorzaakt. Tandvlees reageert op de aanwezigheid van tandplak door ontstoken te raken – en dit kan al na een paar dagen gebeuren.

Deze ontsteking – die zich kenmerkt door rood of gezwollen en bloedend tandvlees – is de reactie van het lichaam op de bacteriën die zich op de tanden hebben opgehoopt door middel van tandplak.

Gingivitis is een veelvoorkomende ontsteking. Als thuis een goede mondhygiëne wordt beoefend en als de tandplak regelmatig wordt verwijderd, kan het tandvlees binnen enkele dagen herstellen.

Als gingivitis echter niet wordt aangepakt, kunnen de symptomen verergeren en leiden tot de ernstigere tandvleesaandoening Parodontitis.

Tijdens de zwangerschap is er een verhoogde kans op gingivitis als gevolg van hormonale veranderingen. Zwangere vrouwen moeten speciale aandacht besteden aan een goede mondhygiëne en in een vroeg stadium van de zwangerschap naar de tandarts gaan.

Voor behandeling Gingivitis

Na behandeling

Wat is Paradontitis?

Parodontitis is een chronische ontstekingsziekte van het tandvlees die wordt veroorzaakt door bacteriële micro-organismen. Deze chronische ontsteking tast het omringende weefsel aan wat kan leiden tot tandverlies of andere gezondheidsproblemen.

Parodontitis begint altijd met een ontsteking van het tandvlees, gingivitis. Deze ontsteking – kenmerkend door rood of gezwollen tandvlees en bloeden bij het poetsen of tijdens het eten – is de reactie van het lichaam op bacteriën die zich op de tanden hebben kunnen ophopen. Deze ontsteking kan zich vervolgens uitbreiden tot onder het tandvlees en langs de wortels van de tanden. Dit kan permanente schade veroorzaken aan de omliggende weefsels (“parodontale ligament”) rond de tanden en aan het ondersteunende bot. Tanden beginnen los te komen en kunnen uiteindelijk verloren gaan. Dit kan dan leiden tot problemen met het kauwen van voedsel en met praten. Het kan ook esthetische schade aan uw glimlach toebrengen.

Bij veel mensen is dit een geleidelijk proces dat gedurende vele jaren plaatsvindt. Ongeveer 40% van de mensen lijdt aan parodontitis. 10% tot 15% van de bevolking lijdt aan ernstige parodontitis. Bij volwassenen wordt geschat dat ongeveer 70% van het tandverlies wordt veroorzaakt door parodontitis.

Sommige jongvolwassenen hebben echter een zeer actieve vorm van de ziekte, dat vroegtijdig loskomen en verlies van tanden veroorzaakt.

Het goede nieuws is dat het proces, op voorwaarde dat het tijdig wordt herkend en behandeld, kan worden stopgezet en de gezondheid van het tandvlees kan worden hersteld.

Het woord “parodontitis” komt van “parodontium”, wat betekent “rondom (peri) de tand (odont)”. Het parodontium omvat alle componenten die de tand in het kaakbot houden: het tandvlees (gingiva), het bot, de verankeringsvezels en de verankeringsstructuur op het oppervlak van de wortel (cementum). Bij een gezonde tand omgeeft het parodontium de hele wortel.

Wat zijn de symptomen van Parodontitis?

Parodontitis begint altijd met een ontsteking van het tandvlees, ook wel gingivitis genoemd. Een van de eerste tekenen is dat uw tandvlees bloedt als u uw tanden poetst. Echter, dit symptoom is niet altijd aanwezig of niet perse merkbaar. Het tandvlees kan er rood en gezwollen uitzien en u ziet mogelijk een verkleurde laag bacteriële tandplak op de tanden. Als deze tandplak niet wordt verwijderd door de tanden op de juiste manier te reinigen, wordt deze “gemineraliseerd” en verandert de tandplak in harde afzettingen die bekend staan als tandsteen. Tandsteen is niet met een tandenborstel te verwijderen.

Onbehandeld, kan gingivitis veranderen in parodontitis, een ernstiger vorm van tandvleesaandoeningen. Vaak gebeurt dit zonder duidelijke tekenen om u te waarschuwen, maar u kunt veranderingen opmerken zoals:

Toegenomen bloedingen van het tandvlees, wat kan worden veroorzaakt door tandenpoetsen of eten. Het kan zelfs spontaan zijn.
Slechte adem.
Veranderingen in de positionering van de tanden in de kaken.
Tanden lijken “langer” (terugwijkend tandvlees).
Bij rokers kan het bloeden van het tandvlees minder opvallen. Dit komt door het effect van nicotine op de bloedvaten. Dit betekent dat de voortgang van de ziekte verborgen kan zijn.

Mensen merken de aanwezigheid van parodontitis vaak pas op tussen het 40^ste en 50^ste levensjaar. Tegen die tijd kan veel schade zijn opgetreden.

Een tandarts kan de symptomen van de ziekte echter veel eerder detecteren tijdens een routinematig tandheelkundig onderzoek. De tandarts kan uw parodontale conditie controleren met behulp van een hulpmiddel dat de Parodontale Screeningsindex wordt genoemd. U moet uw tandarts om een parodontaal onderzoek vragen als onderdeel van uw regelmatige tandheelkundige controle.

Wat is het verschil tussen Gingivitis en Parodontitis?

Gingivitis is een ontsteking die beperkt is tot de tandvleesrand, terwijl bij parodontitis sprake is van verlies van het kaakbot, het parodontale ligament en het wortelcement.

Bij gingivitis is er nog geen verlies van de structuren die de tanden op hun plaats houden. Dit betekent dat een goede mondhygiëne thuis de gingivitis kan stoppen en het tandvlees kan herstellen.

Met parodontitis is het anders. Als de ontsteking eenmaal botverlies heeft veroorzaakt, is deze schade lastiger te herstellen echter niet onmogelijk.

Voor de behandeling van parodontitis is veel meer nodig dan een goede mondhygiëne. Het heeft professionele zorg nodig van een parodontoloog.

Gingivitis wordt gekenmerkt door een verhoogde bloedingsneiging

Parodontitis: met een pocketsonde wordt gemeten of de pocket verdiept is.

Ik heb teruggetrokken tandvlees, betekent dit dat ik Parodontitis heb?

Terugtrekkend tandvlees wordt niet altijd veroorzaakt door parodontitis. Er kunnen ook andere (anatomische) factoren aanwezig zijn die de afwijking kunnen veroorzaken.

Soms wordt terugtrekkend tandvlees uitgelokt door te krachtig tandenpoetsen, waardoor de tandvleesrand beschadigd raakt. Wanneer het geneest, trekt de tandvleesrand zich verder terug totdat de tandwortel onder het tandvlees wordt blootgelegd. Zelfs als u uw gewoonten op het gebied van mondhygiëne verandert en uw tanden minder krachtig poetst, kan de terugtrekking van het tandvlees niet meer ongedaan worden gemaakt.

Bij parodontitis is de aanvankelijke schade aan de tandondersteunende structuur soms niet zichtbaar en trekt het tandvlees pas terug nadat de ziekte in een (ver)gevorderde stadium is.

Als u terugtrekkend tandvlees heeft, kan uw tandarts dit onderzoeken. De tandarts kan beoordelen of parodontitis de oorzaak is en u de juiste behandeling aanbieden.

Wat zijn de oorzaken van Parodontitis?

De simpele boodschap is dat parodontitis altijd wordt veroorzaakt door de verzameling en groei van bacteriën in de vorm van tandplak.

Een gezonde mond wordt gekoloniseerd door meer dan 700 verschillende soorten bacteriën, waarvan de meeste volkomen onschadelijk zijn en in harmonie leven met hun “gastheer”. Maar als we onze tanden niet grondig genoeg reinigen, hopen zich bacteriële afzettingen naast het tandvlees op, die “plaque” vormen. Dit creëert voorwaarden voor meer gevaarlijke bacteriën om te gedijen.

Als deze bacteriële plaque, die zacht is, niet wordt verwijderd door zelf actief te reinigen, worden er mineralen in afgezet en wordt een harde afzetting op de tand gevormd, tandsteen. De aanwezigheid van tandsteen bevordert de groei van bacteriële plaque richting de diepere gelegen delen van de wortels van de tanden. Dit leidt tot een verzwakking van de aanhechting van de wortel aan het tandvlees en het creëert een opening – een zogenaamde parodontale pocket – tussen tand en tandvlees. Deze pocket is een ideale plek voor schadelijke bacteriën om zich te verzamelen en te nestelen en zich te vermenigvuldigen, wat de ziekte voortstuwt omdat de bacteriën gifstoffen afgeven die de afweermechanismen van het lichaam verder activeren.

De ernst en snelheid waarmee parodontitis vordert, is afhankelijk van factoren, waaronder:

Het aantal en type bacteriën dat aanwezig is;
De kracht van iemands afweer (ook wel ‘immuun fitness’ genoemd);
De aan- of afwezigheid van risicofactoren (bijv. roken, Diabetes);
Genetische aanleg;
Bepaalde soorten medicatie.

Hoe meer en hoe agressiever de bacteriën en hoe zwakker de immuunrespons van de patiënt is, hoe actiever de ziekte zal zijn. En als de patiënt een roker is of Diabetes heeft, kan de afweer van het lichaam verzwakt zijn, waardoor het ziekteproces kan versnellen. Ook sommige geneesmiddelen – zoals antihypertensiva of vaatverwijdende middelen en immunotherapie – kunnen de ontstekingsreactie op tandplak beïnvloeden en patiënten vatbaarder maken voor tandvlees ontstekingen.

Het belangrijkste om te onthouden is dat, zonder de ophoping van bacteriële plaque, Parodontitis niet zal optreden.

Wat zijn de gevolgen van Parodontitis?

Hieronder worden een aantal belangrijke gevolgen van parodontitis beschreven:

Tandverlies: als de voortgang van parodontale ontsteking niet wordt gestopt, worden de ondersteunende structuren van de tanden – inclusief het omliggende bot – aangetast/vernietigd. De tanden zitten uiteindelijk los en gaan verloren of moeten worden uitgetrokken. Bij volwassenen boven de 35 jaar wordt geschat dat ongeveer 70% van het tandverlies wordt veroorzaakt door Parodontitis.

Problemen met eten: Parodontitis verzwakt de structuren die de tanden op hun plaats houden. Wiebelige tanden kunnen problemen veroorzaken bij het kauwen. Getroffenen kunnen zich tot op zekere hoogte aanpassen en hun kauwgewoonten aanpassen aan de tanden die nog wel kunnen worden gebruikt. Maar als de schade aanhoudt – en vooral als er tanden verloren gaan – kunnen mensen uiteindelijk alleen zacht voedsel eten.

Problemen met spreken: losse tanden veroorzaakt door Parodontitis kunnen het moeilijk maken om duidelijk te spreken. Als de zichtbare voortanden in de bovenkaak uit elkaar worden gedrukt vanwege Parodontitis, kunnen de openingen die ontstaan problemen bij het spreken veroorzaken (geluiden zoals de ‘S’ worden bijvoorbeeld niet duidelijk uitgesproken). Ook zangers en muzikanten die blaasinstrumenten bespelen, kunnen problemen krijgen als tanden uit elkaar gaan bewegen als gevolg van parodontitis.

Problemen met het uiterlijk/ esthetische bezwaren: Mensen met Parodontitis kunnen problemen hebben met hun uiterlijk (esthetische problemen). Tandvlees is donkerrood door een ontsteking, tanden zien er langer uit door terugtrekkend tandvlees en de wortels (die donkerder zijn dan de kronen van tanden) worden zichtbaar. Dit kan er allemaal onaantrekkelijk uitzien. Naarmate de tanden losser worden, kunnen ze uit elkaar bewegen en donkere ruimtes (‘zwarte driehoeken’) tussen de tanden achterlaten. En als tanden verloren gaan als gevolg van parodontitis, kunnen onaantrekkelijke openingen ontstaan.

Slechte adem: De (anaerobe) bacteriën bij Parodontitis betrokken zijn en de ontsteking veroorzaken, kunnen een slechte adem (Halitose) veroorzaken. Deze bacteriën die gedijen in de pockets produceren stinkende vluchtige zwavelverbindingen. Een slechte adem moet worden behandeld door professionele gebitsreiniging en een goede mondhygiëne thuis.

Negatieve effecten op de algemene gezondheid: Het is bekend dat onbehandelde Parodontitis ernstige gevolgen kan hebben voor de algemene gezondheid. Parodontitis betekent een verhoogd risico op Diabetes, hart en vaatziekten, Cerebrovasculaire aandoeningen en complicaties tijdens de zwangerschap (pre-eclampsie, vroeggeboorte en laag geboortegewicht).Parodontitis is in verband gebracht met meer dan vijftig ziekten en aandoeningen, waaronder chronische nierziekte, de ziekte van Alzheimer, Reumatoïde Artritis en bepaalde soorten kanker.

Wat zijn de risicofactoren van Parodontitis?

Er zijn verschillende factoren die uw kans op het ontwikkelen van Parodontitis vergroten en de kans op progressie van de ziekte vergroten. Enkele veel voorkomende risicofactoren zijn:

Roken

Rokers hebben veel meer kans op Parodontitis dan niet-rokers.

Parodontitis verloopt veel sneller bij rokers dan bij niet-rokers en hebben dus een groter risico op tandverlies.

Zelfs met een goede mondhygiëne thuis, ervaren rokers meer botverlies en hebben ze meer kans op het ontwikkelen van pockets die een groter aantal schadelijke bacteriën herbergen.

Parodontale behandelingen (bijv. implantaten en tandvleestransplantaties, botopbouw of botherstellende operaties) zijn bij rokers minder succesvol dan bij niet-rokers, omdat de genezing doorgaans slechter is.

Ongeveer 90% van de gevallen waarin Parodontitis niet of minder goed op de behandeling reageert, betreft rokers.

Bij ex-rokers kan de conditie van het tandvlees binnen enkele jaren en met goede professionele zorg verbeteren. Slechts een jaar na het stoppen met roken, reageren ex-rokers beter op de behandeling dan patiënten die nog steeds roken. Stoppen met roken wordt sterk aangeraden.

Genetische aanleg

Sommige mensen hebben meer genetische aanleg voor tandvleesaandoeningen dan anderen. De manier waarop het immuunsysteem reageert op schadelijke bacteriën kan van persoon tot persoon verschillen vanwege genetische verschillen. Als gevolg hiervan ontwikkelen mensen niet allemaal dezelfde symptomen van parodontitis.

Leeftijd

Parodontitis kan in zeldzame gevallen ook op de leeftijd van 18 jaar beginnen, en in zeer zeldzame gevallen zelfs tijdens de adolescentie. De meeste gevallen ontwikkelen zich echter pas na het 35^ste levensjaar.

Omdat de ziekte meestal langzaam vordert, ontdekken de getroffenen de eerste problemen pas veel later – soms als het al te laat is. Op oudere leeftijd kunnen de gevolgen van Parodontitis ernstiger zijn, in termen van meer botverlies en meer tandverlies.

Type 2 Diabetes

Diabetici bij wie de bloedsuikerspiegel niet goed ingesteld is, hebben een hoger risico op het ontwikkelen van Parodontitis. De link tussen Parodontitis en Diabetes is tweeledig; de twee ziektes werken in twee richtingen op elkaar in. Diabetici bij wie de bloedsuikerspiegel niet onder controle is, hebben een hoger risico op het ontwikkelen van Parodontitis. En patiënten met Parodontitis hebben een hoger risico op Diabetes.

Diabetici met een goed beheerde bloedsuikerspiegel hebben geen hoger risico op Parodontitis.

De behandeling van de ene ziekte heeft een positief effect op de behandeling van de andere. Het is belangrijk dat mensen met Diabetes door een tandarts worden onderzocht om te zien of ze Parodontitis hebben en dat patiënten met Parodontitis door hun arts op Diabetes worden getest.

Stress en lifestyle

Mentale en emotionele stress kan het immuunsysteem verzwakken en de weerstand van het tandvlees tegen schadelijke bacteriën verminderen. Mensen met een verzwakt immuunsysteem kunnen vatbaarder zijn voor tandvleesaandoeningen. De resulterende grotere bacteriële belasting draagt bij aan het ongunstige effect op een reeds aangetast immuunsysteem.

Personen die aan stress of depressie lijden, besteden thuis vaak ook minder tijd aan hun dagelijkse mondhygiëne.

Wat kan ik doen om tandvleesziekten te voorkomen?

Tandvleesaandoeningen – tandvleesontsteking en Parodontitis – kunnen worden voorkomen door uw tanden en tandvlees te verzorgen. Dit betekent dat u goede gewoonten moet aannemen op het gebied van mondhygiëne en dat u regelmatig professionele controles moet ondergaan (minstens eenmaal per jaar).

De basiselementen van een goede mondhygiëne zijn:

Poets uw tanden minstens twee keer per dag, gedurende minstens twee minuten, met een handmatige of (bij voorkeur) elektrische tandenborstel.
Reinig tussen de tanden minstens één keer per dag met interdentale borstels (ook wel interproximale borstels of ragers genoemd) en tandzijde als de openingen te klein zijn voor borstels. Mogelijk moet u borstels van verschillende grootte gebruiken voor openingen van verschillende afmeting. Deze interdentale reiniging moet worden gedaan voordat u uw tanden poetst.
Na het tandenpoetsen kunnen antiseptische mondspoelingen worden gebruikt, omdat deze de ophoping van tandplak tot 12 uur kunnen voorkomen. Mondspoelingen met chloorhexidine zijn het meest efficiënt, maar hebben enkele bijwerkingen zoals tandverkleuring, zwarte tong, smaakverandering en soms erosie van de zachte weefsels van de mond. Het wordt aanbevolen om mondspoelingen van chloorhexidine te gebruiken gedurende maximaal twee weken. Vraag uw tandarts of u mondwater moet gebruiken en welke het beste bij uw situatie past.
Er moet speciale zorg worden besteed aan het grondig reinigen van scheve of gerestaureerde tanden, rond vullingen, kronen en bruggen en kunstgebitten of andere constructies. Dit omdat tandplak zich gemakkelijk ophoopt op deze plaatsen die moeilijk toegankelijk zijn.

Een optimale mondhygiëne kan dus van persoon tot persoon sterk verschillen. Het is belangrijk om uw tandarts of mondhygiënist te raadplegen over de, in uw geval, beste technieken en om instructies en adviezen te vragen.

Als u een slechte reinigingstechniek hebt, blijft er tandplak achter op de tanden en wordt het “gemineraliseerd” en verandert het in harde afzettingen die bekend staan als tandsteen. Dit is niet met een tandenborstel te verwijderen. Maar uw tandarts of parodontoloog (een tandarts die gespecialiseerd is in parodontale gezondheid) kan deze afzettingen tijdens een regelmatige controle identificeren en ze verwijderen als onderdeel van een professionele reiniging. Nadat het tandsteen is verwijderd, worden de tanden gepolijst (met behulp van speciale cups en pasta’s) om een glad oppervlak te creëren waar minder snel tandplak ophoopt.

Vraag uw tandarts om een periodiek parodontaal screeningsonderzoek als onderdeel van uw reguliere tandheelkundige controle.

Het aanpakken van risicofactoren kan ook het ontstaan van Parodontitis helpen voorkomen. Dus stoppen met roken, stress vermijden of verminderen, gezond eten en sporten kunnen allemaal een rol spelen bij het ondersteunen van een goede mondhygiëne bij het voorkomen van parodontitis.

Hoe wordt parodontitis gediagnosticeerd?

Er zijn verschillende stadia betrokken bij het diagnosticeren van Parodontitis.

Klinisch onderzoek

Een klinisch onderzoek in de tandartspraktijk is de enige manier om de toestand van het tandvlees en de tandondersteunende structuren goed te beoordelen.

Bij een eerste controle voert de tandarts of mondhygiënist een basis (screening) parodontaal onderzoek uit dat slechts enkele minuten duurt. Dit onderzoek bepaalt snel of gingivitis of parodontitis aanwezig is.

De tandarts of mondhygiënist gebruikt een speciale sonde (een pocketsonde genoemd) en de penetratiediepte aan de tandvleesrand wordt voorzichtig en nauwkeurig gemeten op verschillende plaatsen in de mond. De sonde meet de afstand tussen de tandvleesrand en de onderkant van de “pocket”. Op gezonde plaatsen is de sondediepte 3 mm of minder, maar waar parodontitis aanwezig is, is de diepte 4 mm of meer.

Na dit korte onderzoek worden alleen verdere tests uitgevoerd als er aanwijzingen zijn voor Parodontitis, d.w.z. aanhechtingsverlies of schade aan de tandondersteunende structuren.

Röntgenfoto’s

De diagnose van Parodontitis kan alleen worden bevestigd door röntgenfoto’s te maken. De selectie van de röntgenfoto’s die nodig zijn om Parodontitis te diagnosticeren, wordt individueel bepaald.

In de eenvoudigste gevallen zijn slechts twee afbeeldingen (zogenaamde “bite-wings” -afbeeldingen) nodig, maar voor uitgebreidere gevallen kunnen tot 14 extra röntgenfoto’s en/of een panoramische röntgenfoto van de hele mond nodig zijn. Deze röntgenfoto’s tonen het kaakbot dat de tand omgeeft en maken het mogelijk de ernst van botverlies in te schatten.

Bij elke röntgenfoto die in de tandartspraktijk wordt gemaakt, moeten tanden worden gecontroleerd op Cariës en Parodontitis.

Microbiologische tests

Microbiologische tests onderzoeken de samenstelling van de tandplak op specifieke schadelijke bacteriën:

Prevotella intermedia
Porphyromonas gingivalis
Agregatibacter actinomycetemcomitans
Treponema denticola

De resultaten van deze tests kunnen informatie geven die de parodontoloog in staat stelt de juiste zorg te verlenen en onnodige behandeling te vermijden.

Classificatie van de ziekte

Er is een internationaal erkend systeem voor het classificeren van gevallen van Gingivitis en Parodontitis. Gevallen van parodontitis worden ingedeeld in vier stadia en drie graden. De stadia beschrijven de ernst en omvang van de ziekte, terwijl de graden de waarschijnlijke progressie beschrijven.

Door gevallen van Parodontitis op deze manier te classificeren, kunnen tandartsen en parodontologen voor elke individuele patiënt de gepaste vorm van behandeling bieden.

Hoe wordt Parodontitis behandeld?

Met zorgvuldige professionele beoordeling en behandeling is het meestal mogelijk om de voortgang van Parodontitis volledig te stoppen. De sleutel tot succes is het elimineren van de bacteriële plaque die het ziekteproces veroorzaakt en het opzetten van uitstekende mondhygiëne.

Er zijn zes fasen in de succesvolle behandeling van parodontitis:

Mondhygiëne instructie en advies

Het doel van de mondhygiënefase van de behandeling is om het aantal bacteriën in de mond

te verminderen en daardoor het ontstekingsniveau te verminderen. Uw parodontoloog en mondhygiëniste zullen u eerst de oorzaken van uw Parodontitis uitleggen en u duidelijke instructies geven om uw tanden en tandvlees schoon te houden. U krijgt advies over het gebruik van verschillende hulpmiddelen en technieken: bijvoorbeeld de meest geschikte tandenpoetstechniek en het juiste gebruik van interdentale borstels, tandzijde en antiseptische mondspoelingen.

2. Professionele reiniging

Alle bacteriële afzettingen, tandplak en tandsteen worden verwijderd uit toegankelijke delen van de (wortel oppervlakken van) tanden en kiezen. De tanden worden vervolgens gepolijst en behandeld met fluoride. Bij aanwezigheid van blootliggende gevoelige tandhalzen en bij verdiepte pockets worden deze behandelingen onder lokale anesthesie (verdoving) uitgevoerd.

3. Antimicrobiële therapie

In sommige gevallen worden antibiotica voorgeschreven om actieve, invasieve of aanhoudende tandvleesontstekingen te behandelen die niet of onvoldoende op gebitsreiniging en mondhygiënemaatregelen hebben gereageerd.

4. Herbeoordeling

Na enkele weken zal de parodontoloog uw tandvlees volledig beoordelen om de voortgang van uw behandeling te controleren. Een speciaal instrument, een pocketsonde genaamd, wordt gebruikt om de diepte van eventuele parodontale pockets te registreren en te controleren op bloedingen uit het tandvlees. Als er nog steeds parodontale pockets van meer dan 3 mm aanwezig zijn, kunnen verdere behandelingsopties worden voorgesteld, waaronder chirurgische therapie.

5. Corrigerende en regeneratieve chirurgische therapie

Soms wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd om tandplakbacteriën en afzettingen in de parodontale pockets en op de worteloppervlakken bij de furcaties (waar de wortels splitsen) te verwijderen. Deze gebieden zijn ontoegankelijk voor borstels en flosdraad, dus de ontsteking zal daar blijven zolang bacteriën kunnen koloniseren. Onder lokale anesthesie wordt het tandvlees opgeklapt en worden de worteloppervlakken gereinigd om ervoor te zorgen dat alle bacteriën worden verwijderd. Soms is het mogelijk om botverlies tegelijkertijd te behandelen met een speciale regeneratieve behandeling. Aan het einde van de procedure wordt het tandvlees weer op zijn plaats rond de tanden terug geplaatst en gehecht. Hechtingen worden meestal tussen de één en twee weken na de operatie verwijderd. Het is ook aangetoond dat regeneratieve parodontale chirurgie – die tot doel heeft verloren bot rond de tanden te reconstrueren – de prognose van de tanden verbetert, hun levensduur verlengt en ze onderhoudbaar maakt.

6. Nazorg – ondersteunende parodontale therapie

Het succes van parodontale behandelingen op de lange termijn hangt af van twee factoren:

1. de eigen mondhygiëne van de patiënt

2. de regelmatige zorg van de parodontoloog en mondhygiëniste.

Nadat de eerste fase van de behandeling is voltooid, moet uw behandelaar regelmatig de toestand van uw tandvlees controleren om te beoordelen of de ontsteking is gestopt en niet is teruggekeerd. De frequentie van uw vervolgafspraken is afhankelijk van de ernst van de ziekte en uw individuele risicoprofiel op ziekteprogressie. Meestal worden vervolgbezoeken om de drie tot zes maanden gepland.

Regelmatige vervolgafspraken zijn van vitaal belang om ervoor te zorgen dat Parodontitis niet terugkeert en verdere schade aan het tandvlees, het bot en het ligament die de tanden ondersteunen niet voortzet Als er tekenen zijn van aanhoudende ziekte, kan uw parodontoloog deze in een vroeg stadium behandelen. U krijgt ook advies over hoe u uw mondhygiëne kunt veranderen om de ontsteking aan te pakken.

Een geslaagde parodontale behandeling vereist uw volledige inzet voor de dagelijkse mondhygiëne en zelfzorg. Voor het behouden van een stabiel eindresultaat is (meestal driemaandelijkse) professionele ondersteuning nodig. Een succesvol resultaat op lange termijn vergt dus continuïteit en discipline van mensen die parodontitis hebben (gehad).

Wat is de link tussen Parodontitis en andere ziektes en de algemene gezondheid?

Er is een duidelijk verband tussen Parodontitis en verschillende andere ziekten die ernstige gevolgen kunnen hebben voor de algemene gezondheid.

Diabetes

Er is een relatie tussen Parodontitis en Diabetes type 2: mensen met Parodontitis hebben een hoger risico op Diabetes en patiënten met Diabetes hebben drie keer meer kans op het ontwikkelen van Parodontitis. Er zijn hogere niveaus van insulineresistentie bij mensen met Parodontitis en het beheersen van Diabetes is ingewikkelder als een patiënt ook Parodontitis heeft. Mensen die zowel Diabetes als Parodontitis hebben, lopen een groter risico op ernstige medische complicaties waaronder hart- en vaatziekten, chronische nieraandoeningen en Retinopathie, dan mensen die alleen Diabetes hebben. Het is aangetoond dat de behandeling van de ene ziekte een positief effect heeft op de behandeling van de andere. Parodontale behandeling bij mensen met Diabetes resulteert bijvoorbeeld in een significante verlaging van de bloedsuikerspiegel. Het is belangrijk dat mensen met Diabetes door een tandarts worden onderzocht om te zien of ze Parodontitis hebben en dat patiënten met Parodontitis door hun arts op Diabetes worden getest.

Video Diabetes

Hart-en vaatziekten

Parodontitis wordt in verband gebracht met verschillende vormen van hart- en vaatziekten (HVZ) en kan een te voorkomen risicofactor zijn voor het lijden aan deze ziekten.

Hart- en vaatziekten zijn de meest voorkomende ziekten in Nederland. Het gaat daarbij om ziekten als Angina Pectoris, hartinfarct, beroerte en perifeer vaatlijden (in de benen). Een derde van de sterfgevallen wordt veroorzaakt door deze ziekten. Tandvleesaandoening is een chronische aandoening die het moeilijker maakt om HVZ te voorkomen en het kan zelfs HVZ verergeren bij patiënten die de ziekte al hebben. Er zijn aanwijzingen dat parodontale behandeling en een correcte mondhygiëne helpen bij het voorkomen van HVZ. Patiënten die bijvoorbeeld twee keer per dag hun tanden poetsen en een goede mondgezondheidsroutine hebben, lopen mogelijk minder risico op acute HVZ-gebeurtenissen. Parodontale behandeling bij HVZ-patiënten is veilig, hoewel in sommige gevallen – wanneer patiënten anticoagulantia of plaatjesaggregatieremmers (=bloedverdunners) krijgen – veilige hemostatische maatregelen moeten worden genomen.

Video Hart en Vaatziekten

Problemen tijdens de zwangerschap

Tijdens de zwangerschap kunnen verhoogde hormonale niveaus van invloed zijn op de manier waarop het lichaam reageert op tandplak en dit kan leiden tot gezwollen en bloedend tandvlees (Gingivitis) en tot de meer ernstige vorm van tandvleesaandoeningen die bekend staat als Parodontitis. Er is een verband aangetoond tussen tandvleesaandoeningen en ongunstige zwangerschapsuitkomsten: een zwangere vrouw met een slechte gezondheid van het tandvlees loopt een groter risico op pre-eclampsie, vroegtijdig bevallen en een kind met ondergewicht. Het behoud van mondgezondheid en gezond tandvlees tijdens de zwangerschap is cruciaal, zowel voor zwangere vrouwen zelf als voor hun ongeboren kinderen.

Video Zwangerschap

Andere ziekten

Parodontitis is in verband gebracht met meer dan vijftig ziekten en aandoeningen, waaronder chronische nierziekte, de ziekte van Alzheimer, reumatoïde artritis en bepaalde soorten kanker.